Caspar Berger
(Utrecht, 1965)
Berger studeerde ruimtelijke vormgeving aan de AKI in Enschede, waar hij onder meer les kreeg van Maja van Hall. Daarna voltooide hij zijn opleiding aan de Jan van Eyckacademie in Maastricht. Hij woont en werkt nu in Amsterdam
Zijn liefde voor de Italiaanse hoog renaissance leidde uiteindelijk tot zijn keuze voor de beeldhouwkunst. Berger onderzoekt in zijn werk de relatie tussen de binnenkant en buitenkant, tussen werkelijkheid en imago.
Zijn postmoderne interpretatie van bestaande motieven blijkt ook uit de reeks zelfportretten waarop Berger zich vanaf 2001 toelegt. Directe aanleiding was de confrontatie met het zelfportret van Johan Gregor van der Schardt (1530-1581) in het Rijksmuseum (zie pag.)
In zijn zelfportretten geeft hij niet alleen zijn gezicht weer, maar neemt ook andere onderdelen van zijn lichaam als onderwerp. Hij gebruikt verschillende geavanceerde technieken; zo heeft hij bijvoorbeeld naar CT-scans van zijn lichaam met een 3D-printer een zeer precieze kopie van zijn skelet laten maken. Hiervan vervaardigt hij siliconen-mallen waarmee beelden in brons, zilver en goud kunnen worden gegoten. In 2015 ging zijn project ‘Universe’ van start waarbij het uitgangspunt de fysieke ruimte in zijn schedel is.
Berger omschrijft het zelf als volgt: ”Vanuit die ruimte, vol en leeg tegelijkertijd, ben ik mijn eigen universum en creëer ik een wereld waarin vrijheid en gebondenheid, privacy en sociaal gedrag, het vermogen tot zelfontwikkeling en zelfbeschikking in een humanistische traditie aan de orde worden gesteld, zichtbaar en tastbaar gemaakt in een nieuwe serie sculpturen en installaties waarin ik het onmogelijke onmogelijk maak”.
In 2013 ontving hij de Singer Prijs en kreeg toen een solotentoonstelling in Singer Museum Laren. Het jaar daarna werd hem de, door Guus Hellegers ontworpen, Sacha Tanja-penning voor figuratieve kunst toegekend.
Berger exposeert in binnen- en buitenland en had in 2007-2008 een grote tentoonstelling in museum Beelden aan Zee. Zijn werken zijn te vinden in diverse musea waaronder Beelden aan Zee, Beeldenpark De Havixhorst en het Rijksmuseum in Amsterdam. Daar bevindt zich Zelfportret 6, waarvoor een afgietsel van de marmeren Torso Belvedere in de Vaticaanse musea als basis heeft gediend, waarop een opgerekte en geplooide siliconen mal van zijn lichaam is aangebracht als een nieuwe huid.
David/ Zelfportret 11 (2009)
Brons, beton, 70 x 75 x 210 cm
Hoe moet het zicht vanuit David geweest zijn? En hoe is die fantasie daarover een politiek instrument geworden? David, de belichaming van heldenmoed, heeft vele gezichten. Berger heeft een kopie van de kop van het beeld David van Michelangelo (zie afb. ‘vogelvlucht’), als ondergrond gebruikt, waarop hij meerdere exemplaren van zijn eigen portret heeft aangebracht. Vanaf een afstand lijkt dit beeld de kop van David te zijn, maar van dichtbij blijkt het een portret in een portret in een portret.
