Jeroen Henneman
(Haarlem, 1942)
Henneman ging naar het Instituut voor Kunstnijverheid in Amsterdam (de latere Rietveldacademie; 1959-1961)) en vervolgde zijn studie aan het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen. Daarna volgde een periode van reizen, waarin hij door België, Frankrijk, de Verenigde Staten en Zwitserland trok. Uiteindelijk vestigde hij zich in Amsterdam, waar hij nog steeds woont en werkt.
Henneman is een veelzijdig kunstenaar die tekent en schildert en grafiek en objecten maakt. Als onderwerp kiest hij veelal gewone voorwerpen, zoals een potlood, schaar, kopje of doos. Door objecten te isoleren of door plaatsen uit de dagelijkse ervaringswereld als het ware ‘ingelijst’ te laten zien, wil Henneman de absurditeit of melancholie van eenvoudige gebeurtenissen tonen.
Henneman vindt zichzelf een ‘lijnenman’. Hij vertaalt zijn lijntekeningen in brons en zet ze rechtop. Daarmee suggereert hij de illusie van ruimte. Een sculptuur noemt hij dan ook een staande tekening, waarbij de lucht de drager is. Vanaf begin jaren negentig voerde Henneman in opdracht verschillende ‘staande tekeningen’ uit, merendeels bestemd voor publieke ruimtes Zo ontwierp hij een veertien meter hoge bureaulamp, die sinds 2000 op het dak van het stadskantoor in Zwolle pronkt.
Zijn meest bekende werk is waarschijnlijk wel het monument voor Theo van Gogh, De Schreeuw (2006), in het Oosterpark in Amsterdam, vlakbij de plek waar Van Gogh in 2004 werd vermoord. Het bestaat uit zes contouren van het gezicht van Van Gogh, dat in de buitenste contour een wijd open schreeuwende mond heeft, terwijl de mond van de binnenste contour gesloten is. Zo verbeeldde Henneman de vrijheid van meningsuiting en maakte hij zichtbaar hoe zijn vriend de mond werd gesnoerd.
In opdracht van de gemeente Apeldoorn maakte Henneman De Kus (2002), als huwelijkscadeau voor kroonprins Willem-Alexander en Máxima. Van koningin Beatrix heeft hij een klein portret in lijnen gemaakt.
Henneman is niet alleen werkzaam als beeldend kunstenaar, maar ook als toneelschrijver en televisiemaker.
Wim Duisenberg (2004)
Brons, 73 x 55 x 6 cm
Dit portret van Wim Duisenberg (1935-2005) is zo’n ‘staande tekening’. Duisenberg was onder meer minister van financiën, president van de Nederlandsche Bank en later van de Europese Centrale Bank. Het portret werd gemaakt in opdracht van Theo Scholten, kunstverzamelaar en oprichter van Museum Beelden aan Zee. Henneman kende Duisenberg goed, omdat ze beiden lid waren van ‘De Herenclub’, een Amsterdamse vriendenclub van schrijvers, kunstenaars en intellectuelen die elkaar regelmatig troffen om van gedachten te wisselen onder voorzitterschap van Harry Mulisch. Bij de onthulling van het beeld zei Duisenberg dat hij het resultaat ‘best mooi’ vond, maar achteraf had hij zichzelf liever ‘iets vrolijker’ afgebeeld gezien.